Dag 3 Besseggen trail

Vandaag gaan we iets bijzonders doen. Vanaf het moment dat we dachten naar Noorwegen te gaan had ik deze wandeling al op het lijstje staan. Een van de top beklimmingen in Noorwegen. Hij is aangeduid met zwart en volgens de beschrijving heeft hij een lengte van 16km, een duur van 8 tot 10 uur en de moeilijkheidsgraad is dus aangeduid als expert. Ingrid hoeft van te voren niet alles te weten dus dat het nu na het lopen pas bekend wordt gemaakt is niet geheel ongunstig. Eerst maar eens de dag aanvangen.

De nacht is koud, dat betekend een heerlijke nacht. We staan vroeg op. Eigenlijk gaat dat vanzelf, nacht begint hier om ongeveer 24 uur en voor 6 uur is het al weer flink licht. We nemen een goed ontbijt en gaan lekker douchen. Alles was al bepakt dus om 8.25 uur lopen we al de camping af naar de start van de trail. De garmin heeft de route geladen en vertelt ons precies waar we de start kunnen vinden. Wij beginnen dus meteen vanaf de camping. Je kan namelijk ook eerst met de boot naar Memurubu het einde van de trail. Je loopt dan de route terug. Voor vele makkelijker omdat je dan minder last hebt van hoogte. Er zijn stukken bij dat je liever niet wilt dalen. Tenminste dat wordt gezegd. Hebt je last van je zenuwen dan neem je niet de route die wij kozen.

Wij gaan dus voor het ultieme in deze klim. Onze grenzen opzoeken in zowel fysiek als mentaal. Later bleek dat wij dik bevredigd zullen worden.

We komen na een uur lopen de eerste mede lopers tegen. Zij zijn gestart vanaf de boot bij Gjende. Het gaat meteen al lekker omhoog. Het is prachtig weer maar in de verte komen er toch wat zwarte stukken aan. Hopelijk treft het ons niet. We hebben er aardig de pas in. Het wordt natuurlijk steeds hoger maar ook heftiger. Sommige delen moet je met kettingen omhoog trekken over rotsen heen en de richels komen steeds vaker voor. Als we op het dak van deze berg zijn wordt het voor het eerst redelijk vlak. Hier giert de  wind en komen de eerste regen druppels. Het gaat dus gewoon hard regenen en we kleden ons daarnaar. Je merkt aan je handen dat het koud wordt en we lopen gestaagd door. Komen ook al enkele hikers tegen die vanaf de andere kant zijn gestart. Na een uur lopen bovenop de berg wordt het gelukkig weer droog. De verzichten nemen weer toe en na 3 uur hiken komen we op het mooiste en spannendste punt wat we tot nu toe hebben geklommen. We eten eerst wat voor we verder gaan en hebben een fantastisch mooi uitzicht.

De bergkam wordt steeds smaller en uiteindelijk komen we op de punt van de kam uit. Het lijkt of je op de hoge duikplank staat. Alleen nu met helemaal niets meer om je heen. Voor je gevoel moet je recht naar beneden klimmen over een 2 tot 4 meter breed stuk rots. Links en rechts zit niets dan alleen diepte en water. Het is een onbeschrijfelijk gevoel, spanning tot in je tenen. Iedere stap weloverwogen te nemen.Daarnaast hebt je natuurlijk ook nog eens een rugzak mee die je nu dan ook echt tot last is. Als we de kam over zijn en je kijkt terug dan pas krijg je echt de rillingen. Hebben we dat gedaan vraag je jezelf af. Helaas moeten we verder. De benen doen al wat pijn en we moeten nog een uur of 4 verder. We blijven op een hoogte van 1500mtr hangen. Niet echt hoog maar dat is daar eigenlijk niet van belang. Om je heen is het meer dan bijzonder. De gletsjers geven hun water af aan de ontelbare watervallen en het is niet erg om hier en daar even te stoppen om je ogen de kost te geven. Tevens kunnen we dan ook even wat water drinken. De track is zwaar, je denkt bij elke klim die komt dat het de laatste zal zijn en dan te kunnen afdalen naar Memurubu. Daar vandaan vertrekt de boot terug naar Gjende. Je moet er niet aan denken ook nog eens terug te moeten lopen. Dus bedenken we ons hoe laat de laatste afvaart zal zijn. Het is 15 uur en denken genoeg tijd te hebben. Toch moeten we nog redelijk wat lopen dus houden de moet erin. Bij Ingrid begint de vermoeidheid al flink toe te nemen en hoopt dat we er dan ook snel zullen zijn. Opeens zien we de hutten en is het einde dus in zicht.

Als je zo aan het hiken bent dan zie je regelmatig wat er voor je loopt en ook wat er achter je gebeurt. Ver achter ons liep nog een gezin uit Duitsland en ik dacht nog zo af en toe dat die nog een behoorlijk stuk moeten. Na de volgende top gingen wij de afdaling inzetten naar Memurubu en keek ik achterom. Die Duitsers zaten ons al op de hielen. Kon mijn ogen niet geloven. Hij vertelde dat de laatste boot over 20 minuten zou vertrekken. Dat wordt stressen. De afstand zo ingeschat is te ver voor 20 min. Maar we proberen het. Ingrid kan niet meer. Je kan niet rennen, dat geeft problemen. Enigst is dat we goed de pas konden proberen in te zetten. Tegen de Duitser zeiden we dat hij maar een goed woordje moest doen om de boot nog even tegen te houden. Ik kijk op mijn garmin en de minuten snellen voorbij, gelukkig ook de hoogte dus om 16.30 uur ren ik langs de hut naar de boot die om 16.35 uur zou vertrekken. Hij gooit net zijn trossen los en keert de boot. Ik fluit als een bezetene. Zwaai met mijn armen en steek mijn hand op. 5 min te vroeg weg. Kan niet waar zijn. Boot weg wat nu. Om nog minimaal 3 uur te lopen onderlangs is voor ons niet meer op te brengen. Je kan eventueel blijven slapen voor hilton prijzen en dat wil je ook niet. We lopen langzaam terug en laten het even rusten.

We lopen vanaf de waterkant naar de hutten van Memurubu licht de heuvel op. Zeggen natuurlijk niets tegen elkaar. Alles goed voorbereid maar even vergeten de bootschema te raadplegen voor de terug weg. Ik hoor gebrom van iets en keer de rug om. Weer een boot. Tegen Ingrid zeg ik dat het de boot is vanaf de andere zijde. Die gaat waarschijnlijk ook weer die kant op terug. We lopen voor de zekerheid toch weer terug. De boot meert aan en ik vraag vriendelijk aan de bootsman waar hij heen ging. Ik ben zelden zo blij geweest als het antwoordt dat hij nu gaf. Gjende. Dit bleek de boot van 16.35uur te zijn. Dolblij geven wij onze rugzakken af en gaan de boot op. Heerlijk uitgezakt, nat van zweet en zeer voldaan gaan we het water over naar Gjende.

 De boot vaart onderlangs de bergwanden die wij beklommen en gedaald hebben. Immense bergen, prachtig om te zien. Na aankomst in Gjende lopen we terug naar de camping en nemen een overheerlijke douche. Gaan samen wat uiteten en kijken vanaf ons tafeltje over de bergkammen heen. Dat hebben wij met zijn twee toch maar even geflikt.

Straks lekker even wat lezen de benen laten rusten en lekker slapen. Morgen de welverdiende rustdag. De foto's volgen snel.

Dag 2 Tvaaker(Zweden) naar Gjensdheim (Noorwegen)

Onze tweede reisdag starte heel vroeg.Om niet iedereen tegen te komen onder de douche staan we om 6 uur op. Ons ontbijt was al klaar gezet en konden beginnen wanneer we wilden. Moet zeggen we hebben redelijk geslapen. Douche was vrij en ook lekker. Hopelijk komt er niet een of andere grote Zweed ook douchen want dan wordt het toch spannend. Ontbijt was prima. Lekker koppie thee en alles vers. Na ontbijt zijn we snel klaar om te vertrekken naar Maurvangen. Onze camping bij Gjendsheim. Besseggen. De rit ging eigenlijk ook weer zeer voorspoedig. Je moet letten op de snelheid en als iedereen dat doet is het prima te doen. Alleen in en rond Oslo was het even druk. Hier en daar een wegopbreking die dan toch de tom tom even over toeren laat maken.

Daarna alles weer rustig tot dat we om ongeveer 14.30 uur aankwamen op onze bestemming.








De tent staat binnen een uurtje en kijken vandaar over de Besseggen en andere bergen heen. Er stroomt ook nog eens een wild riviertje naast ons dus alles top.




De douchen hier zijn meer dan prima, en het avondeten kon er ook best in. Van de menu kaart snap je werkelijk helemaal niets dus, en zij konden ook niet echt makkelijk uitleggen wat het allemaal inhield dus nemen we de gok. Het was heerlijk, goede keuze gemaakt en met een cappuccino toe. Daarna lekker even bij tent uitrusten en bedenken wat we de komende twee dagen hier gaan doen.


 In ieder geval lopen we de Besseggen trail, een zeer zware maar zeer spectaculaire wandeling. We besloten hem maar meteen de volgende dag te doen. Het weer was namelijk meer dan prima en je weet nooit wanneer dat hier over is. Op naar de nacht en zien wat morgen brengt.

Dag 1 Wormer naar Tvaaker Zweden

Vanmorgen zo rond 4.30 uur hebben we eerst nog even afscheidt genomen van onze buren. Ron Patricia Jessica en Tamara gingen gelijk weg. Zij naar schiphol en naar Canada, wij dus naar Norway. Natuurlijk werden ook Terrenc en Jeffrey wakker om afscheidt te nemen voor de komende 3 weken. Nog even met moeders knuffelen en op de auto in en karren. Nog niet de hoek om en zij waren al weer omgedraaid, zwaaien om die tijd is waarschijnlijk te vermoeiend.

 De rit naar en door Duitsland gaat prima. Nergens op onthoudt of enig probleem. Het zou spannend kunnen worden om Hamburg heen maar ook dat viel reuze mee. Kortom de reis zo richting Denemarken ging prima. Wij kozen om niet te varen maar de bruggen te nemen.

 Daar is de zeelandbrug nog jaloers op. Prachtig gezicht en gaaf om te rijden voor een keer. Denemarken zag er niet speciaal uit of zo, eigenlijk merk je het niet zo. Over de bruggen komen we uit bij Malmo. Daar rijden we omheen en komen zo op de snelweg richting Tvaaker. Onze eerste stop.


We slapen daar in een B&B die we toch op aandringen van Ingrid hebben geboekt. Moarna heet. Daar aangekomen zag het er allemaal prima uit. Zie foto's. Na inchecken bleek dat we met iedereen een gezamenlijke douche, niet afsluitbaar, en toilet hadden. Trouwens de kamer was mmm. We waren moe dus na even de McD wezen uiteten ha ha, snel weer terug en lekker gaan maffen. Volgende ochtend zaten we al weer vroeg te ontbijten om de reis te hervatten naar Gjendesheim, Maurvangen. Onze eerste bestemming.

Start vakantie Noorwegen

Vrijdag is het zover, we vertrekken naar Noorwegen. Deze week worden de laatste puntjes op de i gezet. Het verblijf in Zweden is gereserveerd, dat scheelt Ingrid weer wat kopzorgen. Die houdt van een beetje zekerheid. We hebben gekozen om alles met de auto te rijden en niet met enige boot over te steken. Flexibel zijn is ons motto.