zaterdag 2 augustus 2014

Dag 7 beklimmen van de Snohetta 2300mtr

Vanmorgen weer zoals we gewent zijn om 7 uur wakker worden. Lekker ontbijten en opfrissen. 8 uur rijden we richting Hjerkinn voor de pendelbus. In de bus die ons naar de voet van de berg brengt 15km ver, praat ik met een nederlandse hobby fotograaf. Hij gaat naar de hut en loopt terug, wij gaan omhoog.

Hij gaat voor foto's van vooral de muskusos en andere wilde dieren die hij tegenkomt. Zijn lens die een goede 70cm lang en een doorsnede van 25cm had was volgens mij niet te tillen. Onderweg kregen we in het Engels een mooi verhaal over de natuur en de berg zelf. Er zijn in dit gebied ongeveer 300 wilde muskusossen en laten wij er nou net een paar onderweg tegenkomen. Mooi gezicht.



We komen aan bij de hut en maken ons gereed om naar de top van de berg te gaan. Volgens gegevens 2209mtr hoog. We starten om het meer heen, wind giert en het is nu al vrij koud. Zitten op 1450mtr en moeten dus nog even omhoog. Gedurende hele tocht is ligt bewolkt, zon breekt niet echt door en de wind steekt vaak op en ligt zo weer plat. Geen ideaal plaatje om lekker te klimmen. Daarnaast is deze tocht een grote trap omhoog. Er is werkelijk geen meter recht en alles is van rots naar rots. Zeer vermoeiend, zeker voor de knieën. Onderweg komen we regelmatig dezelfde mensen tegen die om ons heen klimmen. Je merkt dat alle nationaliteiten hier vertegenwoordigd zijn. Leuk was het te horen dat een Noor heeft gefietst in en rond Valkenburg.



 We doen er ongeveer 3 uur over om de top te bereiken die normaal gesproken een zeer mooi uitzicht heeft. Hier eten we even wat en wordt ons ook wat warm drinken aangeboden door andere meer ervaren klimmers. De hoogte is volgens de garmin 2293mtr dus nog even een toetje toe.

De weg terug is heftig. Klimmen kan zwaar zijn maar dalen is op deze track heel lastig. Ingrid kan haar draai hierin niet vinden en heeft behoorlijk last van haar knieën. Eigenlijk is deze tocht fysiek te zwaar om te lopen en omdat het pad terug lastig te vinden is moeten we bij elke stap een keuze maken. Na 2½ uur komen we op een wat vlakker gedeelte en na bijna 6 uur komen we terug bij het meer en de berghut. Daarbinnen kunnen we een lekker kopje thee en cacao nemen voor we met de bus terug gaan.

Onderweg komen we tijdens de rit nog drie muskusossen tegen redelijk dicht bij zijn. De bus stopt zelfs heel even om ons te laten genieten.

 Daarna rijden we terug naar de parking en vervolgen onze rit met de auto naar Furuhaugli. Daar eten we lekker uien,paprika en ei gemixt op brood. Uiteraard met mayo, smullen net als vroeger. We zijn conditioneel redelijk fit maar lichamelijk toch wat naar de klote. Vanavond de tassen weer pakken want morgen verkassen we naar of richting Gaupne. 200km richting de fjorden.





1 opmerking:

  1. zware tocht, wij zijn met 4 kinderen en rugzakken eroverheen gegaan naar Amotdalshytta, daar geslapen en verder gegaan. Schitterend gebied, heerlijk ruig en nooit gebrek aan water;

    BeantwoordenVerwijderen